ماهیت ساز ویولن سل یا به اختصار “چلو”، یک ساز زهی آرشه‌ای از خانواده ویولن است که در موسیقی کلاسیک و سایر ژانرها کاربرد دارد. این ساز بزرگتر از ویولن و ویولا است و نوازنده آن را در بین پاهای خود قرار داده و با آرشه می‌نوازد.
ویژگی‌های اصلی ویولن سل:
خانواده ساز:
ویولن سل از خانواده سازهای زهی آرشه‌ای است که شامل ویولن، ویولا و کنترباس نیز می‌شود.
اندازه و شکل:
این ساز بزرگتر از ویولن و ویولا است و بدنه آن از چوب ساخته شده است. قسمت‌های اصلی بدنه شامل صفحه رویی، صفحه پشتی و اضلاع جانبی است.
کوک:
سیم‌های ویولن سل از زیر به بم به ترتیب لا، ر، سل و دو کوک می‌شوند.
کاربرد:
ویولن سل در ارکسترها، گروه‌های مجلسی و به عنوان ساز تکنوازی استفاده می‌شود.
صدای خاص:
صدای ویولن سل غنی، گرم و عمیق است و در موسیقی نقش مهمی به عنوان ساز باس ایفا می‌کند.
نوازندگی:
نوازنده ویولن سل، ساز را در بین پاهای خود قرار داده و با آرشه (که از موی اسب ساخته شده) بر روی سیم‌ها حرکت می‌دهد تا صدا تولید شود.
اجزای اصلی ویولن سل:
سردسته (Scroll & Pegbox): محل قرارگیری گوشی‌های کوک است.
دسته (Neck & Fingerboard): بخشی که نوازنده انگشتان خود را روی آن قرار می‌دهد و نت‌ها را تولید می‌کند.
بدنه (Body): جعبه صدا که از سه قسمت صفحه رویی، صفحه پشتی و اضلاع جانبی تشکیل شده است.
حفره‌های صدا (F-Holes): حفره‌هایی به شکل F که به تقویت ارتعاش سیم‌ها و تولید صدای بهتر کمک می‌کنند.
سیم‌ها (Strings): چهار سیم که با آرشه نواخته می‌شوند.
آرشه (Bow): ابزاری برای به لرزش درآوردن سیم‌ها.
میله انتهایی (Endpin): میله‌ای که ساز را روی زمین نگه می‌دارد.
صداگیر (Mute): وسیله‌ای برای کاهش صدای ساز.
