ساز ویولن یک ساز زهی آرشه‌ای است که از خانواده سازهای زهی می‌باشد. برای نواختن این ساز از یک کمان استفاده می‌شود که با حرکت دادن آن روی سیم‌ها، صدا تولید می‌شود. ویولن به دلیل وسعت صوتی بالا و قابلیت‌های اجرایی متنوع، یکی از سازهای محبوب در موسیقی کلاسیک و سایر سبک‌های موسیقی است.
در اینجا به برخی از جنبه‌های ماهیت ساز ویولن اشاره می‌کنیم:
خانواده سازهای زهی:
ویولن در دسته سازهای زهی قرار دارد، به این معنی که صدا از طریق لرزش سیم‌ها ایجاد می‌شود.
آرشه‌ای:
ویولن یک ساز آرشه‌ای است، به این معنی که برای نواختن آن از یک کمان استفاده می‌شود که با کشیدن آن بر روی سیم‌ها، صدا تولید می‌شود.
وسعت صوتی:
ویولن دارای وسعت صوتی بالایی است و می‌تواند صداهای زیر و بم را به خوبی تولید کند.
اجزای اصلی:
ویولن از اجزای مختلفی تشکیل شده است که شامل صفحه رویی، صفحه پشتی، دنده‌ها، خرک، شیطانک، گریف و سیم‌گیر می‌شود.
مواد ساخت:
بدنه ویولن معمولاً از چوب‌های مختلفی مانند افرا و صنوبر ساخته می‌شود، در حالی که گریف معمولاً از چوب آبنوس است.
سیم‌ها:
سیم‌های ویولن معمولاً از جنس روده، نایلون یا فلز هستند.
نقش در ارکستر:
ویولن یکی از سازهای اصلی در ارکسترها است و نقش مهمی در تولید صدا و هارمونی در گروه موسیقی دارد.
تکنیک‌های نوازندگی:
نوازندگی ویولن شامل تکنیک‌های مختلفی مانند تکنیک‌های دست چپ برای ایجاد نت‌ها و تکنیک‌های آرشه برای تولید صدا است.
تاریخچه:
ویولن از سازهای قدیمی است که در قرن شانزدهم میلادی به شکل مدرن خود درآمد و امروزه نیز یکی از محبوب‌ترین سازهای جهان است.
