گیتار یک ساز زهی-زخمه‌ای است که با ضربه زدن به سیم‌ها با انگشت یا مضراب، صدا تولید می‌کند. این ساز به دو دست نواخته می‌شود، یک دست با ایجاد ارتعاش در سیم‌ها و دست دیگر با تغییر طول سیم‌ها از طریق باره‌ها، نت‌های مختلف را تولید می‌کند. صدا می‌تواند به صورت طبیعی (آکوستیک) یا با تقویت الکتریکی (الکتریک) شنیده شود.
ماهیت کلی ساز گیتار:
ساز زهی:
گیتار جزو سازهای زهی است، به این معنی که صدا از ارتعاش سیم‌ها ایجاد می‌شود.
ساز زخمه‌ای:
برای نواختن گیتار، سیم‌ها با انگشت یا مضراب (پیک) به صدا در می‌آیند. این نوع نواختن به عنوان زخمه زدن شناخته می‌شود.
دو دست:
گیتار به طور معمول با دو دست نواخته می‌شود. یک دست وظیفه تولید صدا (توسط انگشتان یا پیک) و دست دیگر وظیفه تغییر طول سیم‌ها (از طریق باره‌ها) را بر عهده دارد.
تولید صدا:
ارتعاش سیم‌ها باعث ایجاد صدا می‌شود. این ارتعاش می‌تواند به صورت طبیعی از طریق بدنه ساز (گیتار آکوستیک) یا با کمک قطعات الکترونیکی (گیتار الکتریک) تقویت شود.
انواع:
گیتار انواع مختلفی دارد، از جمله گیتار آکوستیک، گیتار الکتریک، و گیتار کلاسیک که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند.
اجزای اصلی گیتار:
بدنه:
قسمت اصلی ساز که معمولاً از چوب ساخته می‌شود و شامل صفحه جلویی، صفحه پشتی و کناره‌ها است.
دسته:
قسمتی از ساز که سیم‌ها روی آن کشیده شده‌اند و نوازنده با استفاده از باره‌ها طول سیم‌ها را تغییر می‌دهد.
سیم‌ها:
سیم‌های گیتار معمولاً از جنس فلز یا نایلون هستند و با ارتعاش خود صدا تولید می‌کنند.
خرک:
قطعه‌ای در بدنه گیتار که سیم‌ها روی آن قرار می‌گیرند و به انتقال ارتعاش به بدنه کمک می‌کنند.
سردسته:
قسمتی در بالای دسته که سیم‌ها به دور گوشی‌های آن پیچیده می‌شوند و امکان کوک کردن ساز را فراهم می‌کنند.
فرت‌ها:
خطوط فلزی که روی دسته قرار دارند و با قرار دادن انگشتان روی آن‌ها می‌توان فواصل مختلف صوتی را ایجاد کرد.
پیکاپ‌ها:
قطعات الکترونیکی که در گیتارهای الکتریک برای تبدیل ارتعاش سیم‌ها به سیگنال الکتریکی استفاده می‌شوند.
آمپلی‌فایر:
دستگاهی که سیگنال الکتریکی تولید شده توسط پیکاپ‌ها را تقویت می‌کند تا صدای گیتار به اندازه کافی بلند شود.
