دف، یک ساز کوبه‌ای دایره‌ای شکل در موسیقی ایرانی است. این ساز از یک کلاف چوبی تشکیل شده که روی آن پوست نازکی از جنس چرم یا پلاستیک کشیده شده است. درون کلاف، حلقه‌های فلزی (زنجیرک) تعبیه شده که با تکان دادن ساز یا ضربه زدن به آن، صدایی زنگ‌دار ایجاد می‌کنند. نوازنده با ضربه‌های انگشت و کف دست به پوست، ریتم‌های مختلفی را با دف می‌نوازد.
اجزای ساز دف:
کلاف (بدنه):
حلقه‌ای چوبی که شکل دایره‌ای دارد و پوست دف روی آن کشیده می‌شود.
پوست:
لایه نازکی از جنس چرم یا پلاستیک که بر روی کلاف کشیده می‌شود و وظیفه تولید صدا را بر عهده دارد.
حلقه‌های فلزی (زنجیرک):
حلقه‌های فلزی کوچکی که درون کلاف قرار دارند و با تکان دادن یا ضربه زدن به ساز، صدایی زنگ‌دار ایجاد می‌کنند.
گل‌میخ‌ها:
برای محکم کردن پوست و اتصال آن به کلاف استفاده می‌شوند.
ویژگی‌های دف:
بزرگ‌تر و بم‌تر از دایره:
دف از نظر اندازه بزرگ‌تر از دایره است و صدای بم‌تری تولید می‌کند.
متعلق به موسیقی ایرانی:
دف یکی از سازهای مهم و اصیل در موسیقی ایرانی است.
کاربرد در مراسم مذهبی و جشن‌ها:
دف در موسیقی سنتی ایران و در مراسم مذهبی و جشن‌ها استفاده می‌شود.
قابلیت نواختن ریتم‌های مختلف:
نوازنده دف می‌تواند با استفاده از تکنیک‌های مختلف، ریتم‌های متنوعی را با این ساز اجرا کند.
